چکیده

فقه نظام مدیریت فرهنگی عبارت است از احکام کلان مربوط به سطوح مدیریت عرصه های فرهنگ که حاکمیت، نظام های اجتماعی و نظام های رفتاری موظف به اجرای آن هستند. اوقات فراغت به عنوان یک موضوع فقهی در ذیل فقه نظام مدیریت فرهنگی جای می گیرد و از این منظر، موضوعی به شمار می آید که در نظام فرهنگی مستقر از چهار عنصر لذّت جویی، آزادی های فردی، رسوم اجتماعی و انس مذهبی تشکیل شده است و با چهار متغیر شغلی، خانوادگی، آموزشی و شخصیتی به عنوان عناصر مرتبط در آمیخته است. بر این اساس، نویسنده با استدلال به قواعد فقهی چهار گانه ی انکار بدعت، حرمت تعطیل سنّت، اقامه حق و عدل و انصاف و امتداد احکام فقه خردِ گذران اوقات فراغت در فقه نظام، فروع فقه نظام مدیریت فرهنگی در گذران اوقات فراغت را تبیین کرده و سپس احکام برنامه ریزی فرهنگی در عناصر مرتبط با اوقات فراغت در فقه نظام را مورد بحث قرار داده است.